– Jest uczciwy, pracowity, ma głowę pełną pomysłów…

– I córkę Dodę. Jej wizerunek pomoże mężowi? Nie obawia się pani, że ludzie słysząc, iż startuje tata Dody, pomyślą: jaka córka, taki ojciec.

– Nie da się oddzielić wizerunku córki od męża. Ilu zwolenników, tylu przeciwników. Ale jeżeli ludzie myślą prawidłowo, to odbierają córkę jako osobę, która zrobiła wiele dobrego i w muzyce, i dla ludzi, np. charytatywnie. Mąż nie musi się wspierać wizerunkiem córki, choć jest z niej bardzo dumny. Wiele lat pracował na swoje nazwisko. Znany jest nie tylko w Ciechanowie.

– A jak pani ocenia córkę? Często pani do niej dzwoni i mówi: nie tak ciebie wychowałam?

– Nie mam jej za co krytykować. Każde jej zachowanie odbieram prawidłowo i zgodnie z jej intencją. Na przykład to, co zrobiła z długopisem w kształcie penisa, było zwykłym żartem. Oczywiście mogła go wyrzucić, ale sprawiłaby przykrość fanowi, który jej go podarował. Ona jest młodą, bardzo dowcipną i pogodną osobą. Nie możemy przecież wszystkiego traktować tak śmiertelnie poważnie! Zganiłabym ją natomiast, gdyby np. wsadziła polską flagę w psie odchody, jak to zrobiono podczas programu Kuby Wojewódzkiego. To byłoby naganne i nie do wybaczenia.

– Nie żałuje pani, że w wieku 13 lat pozwoliła córce wyprowadzić się z domu rodzinnego?

– Sama dokonała wyboru. Została tak wychowana, że wiedziała, co jest dobre, a co złe. Jako 13-latka wyprowadziła się do Warszawy, bo została przyjęta do Teatru Buffo. Wybrała śpiew. I czuje się w tej roli jak ryba w wodzie.

– Naprawdę tak to pani widzi? Może górę bierze matczyna miłość? Nie denerwuje się pani, kiedy córka wywleka pikantne szczegóły ze swoich związków, kiedy biega po scenie z prawie odkrytym tyłkiem…

– Przecież ona jest muzykiem, w pewnym sensie aktorem. A czy biega z odkrytym tyłkiem? Chyba innym artystom to też się spodobało, bo z tego, co widzę ostatnio na scenie, to ten tyłek coraz śmielej odkrywa więcej artystek. I to dużo, dużo starszych, które są matkami, a nawet babciami. Doda jest jeszcze bardzo młoda i jej to jeszcze pasuje. A jej zachowania? Nigdy nikogo pierwsza nie krytykuje i nie atakuje.

– Czyli to wojna celebrytów z Dodą? Ona jest niewinna?

– Czy w którejś z tych kłótni Dorotka zabierała głos jako pierwsza? Odpowiada na wcześniejsze zaczepki. Mąż ją wychował, aby spokojnie przeczekała pierwszą zaczepkę, ale po drugiej, trzeciej musi reagować. I tak było np. jeśli chodzi o Saletę czy Steczkowską. Dorotka nigdy pierwsza nie zabrała głosu. A ma fajną ciętą inteligentną ripostę i odpowiada tak, że innych wbija w ziemię. Nigdy też nie krytykuje koleżanek z branży. Wszyscy stali się jej krytykami, bo chcą się podwiesić do jej spódnicy. Krytyka Dody stała się sposobem na zaistnienie i lansowanie w mediach. Dla mnie to jest okropne.

– Broni jej pani konsekwentnie. Nie zdenerwowała się pani nawet wtedy, jak w ostatnim wywiadzie w “Vivie!” powiedziała, że chce się wyprowadzić z Polski?

– To była reakcja na wszędobylską i niczym nieuzasadnioną krytykę. Rozumiem to i podziwiam córkę za jej wytrzymałość i ogromny dystans. Ale nawet ona nie jest z żelaza.

– Nie jest w Polsce szczęśliwa?

– Za mało jest pozytywnych, zgodnych z prawdą relacji, które by ją wspierały. Ma pod górkę. Czyżby jej pewność siebie, uroda, talent i inteligencja tak bardzo drażniły innych?

– Ale przecież to Doda często prowokuje zachowaniem, wypowiedziami. Trudno tego nie zauważać.

– Ale czy prowokując, kogoś obraża? Przecież najważniejsza jest muzyka. A jej muzyka i występy są na światowym poziomie. Jeden z bezstronnych redaktorów napisał, że płyta Dody jest lepsza od ostatniego albumu Lady Gagi, a ja uważam też, że koncerty Dody i show, jaki tam daje, są dowodem na to, że szanuje fanów i daje z siebie wszystko. A tłumy ludzi na koncertach potwierdzają to. Powinniśmy pokochać swoich artystów takimi, jakimi są i pozwolić im tworzyć, by nie musieli wyjeżdżać z kraju.

– Tego jej pani życzy? Żeby wreszcie Polacy ją docenili?